بهره گيري از فركانس راديويي شناسایی اتوماتیک بُعد ديگري از شناسايي خودكار مي باشد. اساس اين ايده بر ارسال سيگنال به شئ و دريافت بازتاب توسط گيرنده استوار است.در روش RF (Radio Frequency) ، امواج راديويي در مسير عبور شئ ارسال مي گردد. گيرنده بسيار كوچكي متشكل از يك ميكروچيپ و ارسال كننده علائم ( به ابعاد يك قوطي كبريت يا كوچكتر ) كه به شئ متصل شده، اين علائم را دريافت و سپس کد موجود در حافظه خود را به فرستنده اصلي ارسال مي دارد. با دريافت توسط فرستنده اصلي، عمل شناسايي انجام شده است.
RFID ( فركانس راديويي شناسایی اتوماتیک ) شکلی از ارتباط بی سیم است که استفاده از جفت الکترومغناطیسی یا الکترواستاتیکی را در بخش فرکانس رادیویی طیف الکترومغناطیسی برای شناسایی منحصر به فرد یک شی، حیوان یا شخص در بر می گیرد.
هر سیستم RFID از سه جزء تشکیل شده است: یک آنتن اسکن، یک فرستنده گیرنده و یک فرستنده. هنگامی که آنتن اسکن و فرستنده گیرنده با هم ترکیب می شوند، به عنوان خواننده یا بازپرس RFID شناخته می شوند. دو نوع خواننده RFID وجود دارد – خوانندگان ثابت و خوان های سیار. خواننده RFID یک دستگاه متصل به شبکه است که می تواند قابل حمل یا به طور دائم متصل شود. از امواج رادیویی برای ارسال سیگنال هایی استفاده می کند که برچسب را فعال می کند. پس از فعال شدن، تگ موجی را به آنتن می فرستد و در آنجا به داده تبدیل می شود.
ترانسپوندر در خود تگ RFID قرار دارد. محدوده خواندن برای برچسب های RFID بر اساس عواملی از جمله نوع برچسب، نوع خواننده، فرکانس RFID و تداخل در محیط اطراف یا سایر تگ ها و خوانندگان RFID متفاوت است. برچسب هایی که منبع تغذیه قوی تری دارند، محدوده خواندن بیشتری نیز دارند.
پوشيده شدن گيرنده توسط رنگ ، گردوخاك ، سيمان و … نمي تواند از ارسال علائم جلوگيري نمايد وبه همين دليل بهترين كاربرد اين سيستمها درمكانهاي توليدي به شدت آلوده ويا داراي موانع متعدد است .معمولا خطوط مونتاژكارخانجات اتومبيل سازي، بيشترين استفاده را از اين سيستم مي برند و همچنين استفاده مطلوب از سيستمهاي حمل و نقل خودكار ( aGV ) بدون اين سيستم مقدور نيست.