استاندارد 128 از جمله پيشرفته ترين استانداردهای صنعتی باركد در دنيا می باشد. استانداردهای صنعتی باركد در دنيا می باشد. قابليت كد كردن تمامی حروف و اعداد را دارد و مانند استانداردهای 39 و 2 of 5 می تواند طول نامحدود داشته باشد. بطور پيش فرض يك كاراكتر كنترلی اختصاص ميدهد، از اينرو ميتوان در مورد صحت اطلاعات خوانده شده اطمينان داشت.
جهت ساخت برخط بارکد 128 میتوانید اینجا کلیک کنید
کد 128 یک نماد بارکد خطی با چگالی بالا است که در ISO/IEC 15417:2007 تعریف شده است.[1] برای بارکدهای الفبایی یا فقط عددی استفاده می شود. این می تواند تمام 128 کاراکتر ASCII و با استفاده از یک نماد پسوند (FNC4)، کاراکترهای Latin-1 تعریف شده در ISO/IEC 8859-1 را رمزگذاری کند.[نیازمند منبع]. به طور کلی در مقایسه با روش‌های دیگر مانند کد 39، بارکدهای فشرده‌تری را به همراه دارد، مخصوصاً زمانی که متون عمدتاً دارای اعداد هستند.
GS1-128 (که قبلا با نام UCC/EAN-128 شناخته می شد) زیرمجموعه کد 128 است و به طور گسترده در سراسر جهان در صنایع حمل و نقل و بسته بندی به عنوان کد شناسایی محصول برای سطوح ظروف و پالت در زنجیره تامین استفاده می شود.
کد 128 شامل 108 نماد است: 103 نماد داده، 3 نماد شروع و 2 نماد توقف. هر نماد از سه نوار سیاه و سه فضای سفید با عرض های مختلف تشکیل شده است. همه عرض ها مضرب یک “ماژول” اساسی هستند. عرض هر نوار و فاصله 1 تا 4 ماژول است و نمادها دارای عرض ثابت هستند: مجموع عرض سه نوار سیاه و سه نوار سفید 11 ماژول است.
الگوی توقف از دو نماد همپوشانی تشکیل شده است و دارای چهار میله است. الگوی توقف اجازه اسکن دو طرفه را می دهد. هنگامی که الگوی توقف از چپ به راست خوانده می شود (مورد معمول)، نماد توقف (به دنبال آن یک نوار 2 ماژول) تشخیص داده می شود. هنگامی که الگوی توقف از راست به چپ خوانده می شود، نماد توقف معکوس (به دنبال آن یک نوار 2 ماژول) تشخیص داده می شود. اسکنر که نماد توقف معکوس را می بیند، می داند که باید نوار 2 ماژول را رد کند و بقیه بارکد را به صورت معکوس بخواند.
کد 128 علیرغم نامش دارای 128 نماد متمایز نیست، بنابراین نمی تواند 128 نقطه رمز را مستقیماً نشان دهد. برای نمایش تمام 128 مقدار ASCII، بین سه مجموعه کد (A، B، C) جابجا می شود. مجموعه کدهای A و B با هم همه 128 کاراکتر ASCII را پوشش می دهند. مجموعه کد C برای رمزگذاری موثر رشته های رقمی استفاده می شود. زیر مجموعه اولیه با استفاده از نماد شروع مناسب انتخاب می شود. در هر مجموعه کد، برخی از 103 نقطه کد داده برای جابجایی به یکی از دو مجموعه کد دیگر رزرو شده است. جابجایی ها با استفاده از نقاط کد 98 و 99 در مجموعه کدهای A و B، 100 در مجموعه کدهای A و C و 101 در مجموعه کدهای B و C برای جابجایی بین آنها انجام می شود:
128A (مجموعه کد A) – کاراکترهای ASCII 00 تا 95 (0-9، A-Z و کدهای کنترل)، کاراکترهای ویژه و FNC 1-4
128B (مجموعه کد B) – کاراکترهای ASCII 32 تا 127 (0–9، A–Z، a–z)، کاراکترهای ویژه و FNC 1–4
128C (مجموعه کد C) – 00-99 (دو رقم را با یک نقطه کد واحد رمزگذاری می کند) و FNC1
حداقل عرض منطقه ساکت در سمت چپ و راست کد 128 10x است که x حداقل عرض یک ماژول است. در سمت چپ و راست بارکد اجباری است.